Korkuyorum, sevmekten. Bir kere daha kırılmaktan, bir kere daha üzülmekten. Onca zamanı çıkmaz sokaklara hapsetmekten. Emeklerin ziyanından, gelenin koşarak gitmesinden... Sanki her şey rüyaymış gibi uyanınca bitmesinden korkuyorum. 

Korkuyorum,kendimden.Yine olanın, yalnız bana olup her gece yastığımın ıslanmasından. Seni çok seviyorumla başlayıp and olsun ki, dönmeyeceğim sözlerini duymaktan ve yine depresif duygularla yan yana olmaktan korkuyorum.Unutmak zorunda olupda unutamamaktan korkuyorum. Senden sonra hiç kimseyi sevemedim. Belki de sevmek istemedim. Kim yerini doldurabilirdi ki? Ben kendimi sende kaybetmişken bir başkasını nasıl sevebilirim?

O yüzden hatırlarken baktığım herkeste seni görürken başkası olmaz, olamaz. Kimse sen olmaz. Senin gibi bakmaz, senin gibi gülmez.

(Yusuf Esen)